Pieszczocha i Ana wybrały się do lokalnej kawiarni, która od jakiegoś czasu była stałym miejscem ich spotkań. Z racji tego, że było piątkowe popołudnie, w lokalu było dość tłoczno i głośno, co zapewniało anonimowość.

Kolejny dzień nie przyniósł dobrych wieści. Jeszcze przed próbą Antro oznajmił towarzystwu, że zawiesza swoje uczestnictwo w zespole. Nikt z grzeczności nie wypytywał o prywatne szczegóły, wystarczyła informacja o tym, że życie chłopaka potoczyło się nieco innym torem i teraz musi skupić się na pracy.

– Ha, używam teraz kuli ognia – wrzasnęła Pieszczocha uderzając pięścią w blat stołu. – Nie możesz tego zrobić, nie masz już punktów many – wtrącił Marti.

– CO? Powiedz, że żartujesz – krzyknęła zaskoczona Pieszczocha. Dziewczyna stała na środku garażu, tuż za nią widać było Antro, Martiego, Orła i Lenkę. Wilczyca wpatrywała się prosto w oczy Koyota, który chwilę wcześniej oznajmił znajomym dość szokującą informację.

Wybiła szósta trzydzieści, więc na telefonie włączył się budzik. Charakterystyczny piszczący dźwięk wypełnił cały pokój. Utworzona na łóżku góra z kołdry i poduszek poruszyła się leniwie. Spod materiału wyłoniła się dłoń, która złapała za smartfona, by zakończyć irytujące dzwonienie. Chwilę potem na łóżku siedziała zaspana Anastasia Ivashov.

Pieszczocha siedziała na łóżku i miała na głowie ulubione słuchawki. Tego wieczoru słuchała nowych zespołów, które polecił jej Koyot. Liczyła, że twórczość innych artystów zainspiruje ją do dopracowania jednego z najnowszych utworów Furtecy.

W majowe popołudnie pogoda prezentowała się wyjątkowo przyjaźnie. Z racji późnej godziny słońce nie grzało już tak mocno, a ruch na ulicach się zmniejszył, choć wciąż gdzieniegdzie dało się zobaczyć spacerujących ludzi, którzy cieszyli się wiosną.